Suszarnie słoneczne wykorzystują do suszenia energię promieniowania słonecznego. Suszenie słoneczne osadów różni się od innych technologii suszenia przede wszystkim temperaturą procesu. W suszarniach tarczowych, bębnowych czy fluidalnych odparowanie wody zachodzi w temperaturze powyżej 100°C. W suszarniach słonecznych proces jest prowadzony przy niższych temperaturach z wykorzystaniem efektu cieplarnianego. Przechodzące przez atmosferę promieniowanie słoneczne o małej długości fali dociera do suszarni. Część promieniowania odbija się od powłoki suszarni i jest rozpraszana, większość dociera do złoża suszonych osadów powodując ich ogrzanie. Promieniowanie własne osadów jest emitowane za pośrednictwem fal o większej długości (promieniowanie podczerwone). Część promieniowania podczerwonego jest odbijana od pokrycia suszarni, co powoduje wzrost temperatury w jej wnętrzu. Efekt cieplarniany wyzwala znaczne ilości energii, która jest wykorzystana do intensyfikacji procesu odparowywania wody.
Tempo suszenia osadów w suszarniach słonecznych zależy głównie od natężenia promieniowania słonecznego (ilości ciepła dostarczanego do złoża osadów suszonych, temperatury powietrza suszącego i jego wilgotności względnej, prędkości strumienia powietrza suszącego, wielkości powierzchni złoża, grubości złoża osadów).
Słoneczne suszarnie osadów ściekowych, to rozwiązania charakteryzujące się najmniejszymi kosztami eksploatacji. Do procesu wykorzystywana jest darmowa energia słoneczna oraz niewielka ilość energii elektrycznej potrzebnej do pracy przewracarki oraz systemu wentylacji.
Technologia opracowana w UCB Politechniki Warszawskiej zakłada jako podstawę wykorzystanie energii promieniowania słonecznego w odpowiednio zbudowanych halach pozwalających na wykorzystanie efektu cieplarnianego oraz wykorzystuje następujące instalacje:
Jednym z kluczowych elementów technologii jest system sterowania, w tym sterowania systemem wentylacji. Algorytm sterowania instalacją wentylacyjną odpowiada za załączanie wentylatorów wyciągowych w celu wymiany powietrza wewnątrz suszarni. Algorytm sterowania umożliwia optymalne prowadzenie ruchu powietrza w suszarni słonecznej osadów ściekowych niezależnie od lokalnych warunków atmosferycznych. Kluczowym parametrem jest potencjał odbioru wilgoci powietrza suszącego. Na podstawie pomiarów temperatury i wilgotności powietrza na zewnątrz i wewnątrz suszarni wyznaczony zostaje potencjał suszarniczy powietrza zewnętrznego i wewnętrznego. Porównywane są potencjały powietrza wewnętrznego (zwykle ogrzanego ale o większej wilgotności) z powietrzem zewnętrznym (zwykle chłodniejszym ale bardziej suchym). Jeżeli wartość potencjału powietrza wewnętrznego jest większa, wówczas nie powinno się wymieniać powietrza wentylacyjnego wewnątrz suszarni. Jeżeli jest na odwrót powinny się czasowo załączyć wentylatory wyciągowe odpowiedzialne za wymianę powietrza w suszarni. Instalacje sterowania oparte są na sterownikach programowalnych zarządzających procesem suszenia.
